Eerste prototypes

Wat kan ik doen met de huidige verpakking, zodat de lasagne er makkelijker uitgaat?

Zoals jullie op onderstaande foto kunnen zien trok de persona het schaaltje in het midden open, zodat de lasagne niet meer tegen de randen zou plakken wanneer hij werd  uitgeschept. Ik heb bij de eerste proefjes hier proberen op inspelen, door de verpakking als een soort bord open te plooien.

Proef 1, gebruik maken van scheurlijnen

1)      Scheur IN de hoek van het schaaltje

In de hoek maakte ik kleine gaatjes (“scheurlijn”) met een naald.

 Doordat het materiaal in bakjesvorm word geperst, is er aan de hoeken meer materiaal, dat overlapt. Daarom is het niet zo eenvoudig om te scheuren op de scheurlijn zelf, waardoor de scheurlijn niet recht, zuiver is.

2)      2 scheuren vlak naast de hoeken van het schaaltje

Aangezien langs beide kanten naast de hoek het materiaal vrij plat is en niet overlapt, is het gemakkelijker om te scheuren op de voorgevormde scheurlijn.  De 2 hoeken kunnen dan omgeplooid worden en de flank ook. Zodat de lasagne er kan uitschuiven.

3)      Scheur naast de hoeken van het schaaltje en aan een onderlijn

De scheur naast de hoeken kunnen nog vrij goed gevormd worden. De scheur aan de onderkant van het bakje scheurt niet op de voorgevormde scheurlijn. Er blijft een randje over van materiaal, waardoor de lasagne blijft haperen als men deze eruit wil gieten.

Algemeen besluit:

-          Scheuren in het huidige materiaal waar een scheurlijn is aangebracht met kleine naald is niet zo eenvoudig. Er is vrij veel kracht nodig, zeker om de dikke rand te overbruggen. Wanneer er lasagne in de verpakking zou zitten wordt het ook knoeien aangezien je ook vingers aan de binnenkant van het bakje plaatst om te kunnen scheuren.

-          Het gescheurde materiaal is scherp, men kan er zich aan snijden.

-          Water loopt door de gaatjes van de naald. Een iets viskeuzer materiaal wat minder. Maar het sluit niet uit dat als het bakje word scheef gehouden er saus kan uitlopen.

Gebruiken van dit prinicpe:

-          De scheurlijn moet gemaakt worden naast de hoeken, en alvorens de bakjes geponst worden.

-          Er moet een soort van koortje/lintje zijn waar de gebruiker aan kan trekken zodat hij niet met zijn vingers in het bakje moet.

-          Kan er iets gedaan worden in het scheurpatroon aan scherpe kanten?

-          De bovenrand van de verpakking moet minder dik

Proef 2, het melkbrik principe:

Uit de bodem van een verpakking heb ik een rechthoek gesneden, en de randen geplooid zoals bij een melk brik (zie figuur).

 

Besluit:

-          Zelf zonder ribbels in de rand van het schaaltje is de verpakking vrij stevig langs de bovenkant. Het kan het gewicht dragen van 3 encyclopedieën. Wanneer je op de zijkant van de randen duwt plooien de randen wat naar binnen.  Maar er zat wel geen lasagne in die wat tegenkracht geeft. En de plastiek verpakking voorkomt ook dat het bakje fel plooit wanneer het scheef hangt tijdens het vervoer. (De omgeplooide lipjes geven ook stevigheid)

-          De lipjes zijn eenvoudig open te plooien.

-          Wanneer 2 lipjes langs 1 rand zijn open geplooid kan de rand tussen deze hoeken worden opengeduwd. Hiervoor is wat meer kracht nodig.

-          De verpakking staat dan als een vuilblik open langs 1 kant, en de lasagne kan er eenvoudig uitglijden.

Gebruiken van dit principe:

-          Ipv geperst, moet de verpakking geplooid worden.

-          Het materiaal is stevig genoeg zodat de plooien blijven, zeker wanneer dit schaaltje nog in een plastiek verpakking komt.

-          Er kan nog gewerkt worden aan de stevigheid van de randen in de horizontale richting.

-          Gemakkelijker om open te plooien wanneer je de lasagne koud in een andere schaal steek (nodig voor mijn persona), het systeem moet wel nog geoptimaliseerd worden als men de verpakking wil openplooien na warmen.

Conclusie van de eerste prototypes:

Gezien de voordelen en nadelen denk dat ik eerder het 2de principe verder ga uittesten.